مذهبی غرب گرا و شرق گرا از یک سو و رژیم از سوی دیگر ناتوان باشند.
4- بعضی از احزاب و جناح های به ظاهر اسلامی وابسته و برخی مزدورند مانند مولانا عبدالمنان که مزدور عراق است و یا بعضی دیگر از جناح ها که ارتباط های ریشه داری با حکومت سعودی دارند.
5- تضاد برخی از جناح های اسلامی با رژیم در بنگلادش چندان اصولی نیست. خواسته های آن ها بسیاری هویتاً حالت یک رفرم مذهبی را دارد. این نکته نیز مطرح است که ممکن است جناح های اسلامی در انتخاب بین احزاب چپ و غیرمذهبی ها، رژیم ظاهراً اسلامگرای ارشاد را عملاً ترجیح دهند یا در مقابل او سکوت کنند.
6- در مجموع امکان اینکه جناح اسلامی خود به عنوان یک حرکت بنیادین مستقل و قدرتمند خارج از تاثیر و تاثرات ناشی از رژیم ها و احزاب و در مقابل همه آن ها نقشی از بسیج توده های مسلمانان در مقابل اینان داشته باشد ضعیف به نظر می رسد.
7- با این همه نکات مثبت عمده ای نیز وجود دارد. اصل وجود گرایشات خالص اسلامی در این جناح ها حتی اگر سطحی باشد اولین نکته مثبت است. برخوردهای آنان با رژیم و احزاب لائیک نیز زمینه ای مثبت است اگرچه ضعیف است. گرایش توده های مسلمان بنگلادش به اسلام و انقلاب اسلامی