احزاب سیاسی در بنگلادش بعد از استقلال یافتن این کشور به سرعت به وجود آمدند. نظام حزبی به عنوان مایه اصلی بافت سیاسی بنگلادش باعث شد که در مقاطع مختلف احزاب و گروه های فراوان جدیدی نیز به صحنه بیایند که در آغاز این بحث به نام عده ای از مهم ترین این احزاب اشاره شد. با کودتای ارشاد حزب ملیون که ضیاء الرحمان آن را پایه گذاری کرده بود و عبدالستار رئیس جمهور قبل از کودتا رهبر آن بود از حاکمیت سیاسی برکنار شد.
این حزب قوی ترین حزب سیاسی قبل از کودتا بود که در انتخابات ریاست جمهوری در سال 1981 شانزده میلیون رای به دست آورد و پیروز شد. این حزب راستگرا و در خط سیاست‌های نسبتاً غربگرایانه ضیاءالرحمان بود. تعدادی حزب غیرمذهبی و غربگرای دیگر نیز دنباله رو همین حزب یعنی حاکم بنگلادش در طول حکومت ضیاءالرحمان و پس از آن بودند.
از سوی دیگر قبل از کودتا و پس از آن یک جبهه از احزاب دیگر به رهبری عوامی لیگ نیز در صحنه سیاسی حضور داشت. این حزب توسط مجیب الرحمان تاسیس شد و بعد از کودتای ضیاء الحق توسط دولت کودتا منحل و رهبرانش دستگیر و بعضاً اعدام شدند. در آن زمان شیخ حسینه دختر مجیب الرحمان در لندن بود. وی پس از کودتا به دهلی نو رفت و مدت 6 سال در هند، پناهنده سیاسی بود. وی در مه 1981 بعد از کشته شدن ضیاء الرحمان و مطرح شدن انتخابات به داکا بازگشت و رهبری عوامی لیگ