1- اعلام فعالیت محدود احزاب با این قصد صورت گرفته است که احزاب وارد صحنه شوند، با رژیم مذاکره کنند، عملاً رژیم را به رسمیت بشناسند و ارشاد با وجود احزاب مخالف و حتی با دادن کرسی هایی از پارلمان به آن ها بتواند قدرت سیاسی را رسماً در اختیار گیرد و فرضاً رئیس جمهور شود و پارلمان را نیز به شکلی کنترل شده، متمایل به خود بی نقش و تحت الشعاع خود به وجود آورد.
یکی از اختلافات ارشاد با احزاب مخالف همین تقدم و تاخر انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات پارلمان است؛ ارشاد می خواهد قبل از انتخابات پارلمان رئیس جمهور باشد و مخالفین مایلند انتخابات پارلمان با شرکت احزاب محور اصلی بازگشت دمکراسی قرار گیرد.
2- ارشاد کوشیده است مانند اسلافش یک حزب سیاسی قوی به وجود آورد که در آن سناریوی نمایش دمکراسی، نقش اول را در انتخابات پارلمان و ترکیب کابینه و دیگر جریانات سیاسی آتی داشته باشد. تلاش ارشاد در این زمینه چندان موفق نبوده است ولی بعد از مدت ها توانسته است حزبی با 350 عضو تشکیل دهد.
3- طرح اسلام به عنوان زمینه ای در شکل دهی سیستم سیاسی آینده و حرکات اسلام گرایانه دقیقاً از نقاط تشابه ارشاد و ضیاءالحق است. تا به حال تحلیل می شده که این اسلام نمائی ها به خاطر ترس از اسلام و نفوذ شدید اسلام در میان ملت هاست و یا اینکه ضیاء الحق و امثال او سعی در ارائه شکل خاصی از اسلام دارند؛ ولی کمتر به این نکته توجه شده است که اینگونه طرح حساب شده اسلام تا اندازه زیادی نیز به