ملی انتخاب می‌شوند. مسلم است که مجلس شورای ملی از اساتید مسلمان متعهد انتخاب خواهد کرد در این شکی نیست. قضات دیوان عالی کشور را هم از افراد متدین لایق انتخاب خواهد کرد. ولی قانون اساسی باید طوری تدوین بشود که اگر مجلس شورای ملی خطا کرد این خطا پایه حکومت اسلام را متزلزل نکند.
تازه ملاحظه کنید این کار چه کار لغوی است. مجلس شورای ملی که سه استاد دانشکده حقوق و سه تن از قضات دیوان عالی کشور را انتخاب می‌کند و حتماً به آنان این‌قدر اعتماد دارد که آدم‌هایی متعهد و مؤمن هستند چطور این مجلس 200 یا 300 نفره می‌آید پس از شور و مطالعه چیزی تصویب می‌کند مخالف اسلام؟! این 200 یا 300 نفر که در میانشان فقهایی هستند متوجه نمی‌شوند؟! اگر واقعاً چنین خطایی ممکن است توسط مجلس شورای ملی رخ بدهد همین مجلس شورای ملی ممکن است در انتخاب این 6 نفر هم دچار اشتباه شود. وقتی دچار خطا شد نتیجه چه می‌شود؟
شش نفر حقوق‌دان همیشه در اکثریت اند و پنج فقیه در اقلیت. چون‌که شرط کرده برای این‌که آن شورا رای بدهد که این ماده تصویب شده مخالف شریعت اسلام است باید دو سوم [چند کلمه ناخوانا]