منتشر می‌شود و خبرگزاری‌ها هم می‌گویند. اما اگر مردم بخواهند از این‌ها اطلاع پیدا کنند مجبورند تمام روزنامه‌ها را بخوانند؛ لازم است خلاصه این کارها دردسترس مردم قرار بگیرد تا مردم بتوانند رای بدهند.
رابطه مردم با حکومت کنندگان از یک طرف رابطه اطاعت است، حکام مخصوصاً فرماندهی کل قوا و فرماندهی ارتش در جنگ وقتی فرمان می‌دهد تمام مردم باید اطاعت کنند. در این فرامین نباید چون و چرا بکنند. البته اگر این فرامین ماهیت نظامی داشته و مغایرت با اصول قرآن و سنت نداشته باشد. اما اگر ایرادی به طرز فرمان و این سیاست جنگی دارند بعد از اجرای فرمان باید مورد بحث قرار بدهند، اعتراض و انتقاد بکنند و طی یک مشورت همگانی با فرماندهی توده‌های مردم بتوانند روش و فرمان فرماندهی را تصحیح کنند. از این جهت است که علی‌بن‌ابیطالب می‌فرماید: «فَامضُوا لِما تُؤمَرونَ بِه و قِفوا عِندَ ما تَنهون عَنه وَ لا تَعجِلوا فی اَمرِ حَتّی تَتَبیّنُوا فَاِنَّ لَنا مَع کلِ امر تَنکرونَهَ غَیراً».
شما مردم وقتی که فرمان دریافت می کنید باید به اجرا بگذارید، وقتی فرمان‌هایی به شما می دهم حاوی خودداری از بعضی از امور در همان حد بمانید، بدون چون و چرا و عجله و شتاب به خرج ندهید که قبل از اجرای این فرمان‌ها چون و چرا کنید و بخواهید علت دستورات را بفهمید