کارگرانش را سرکوب کند می گوید این ها الهام از جمهوری اسلامی ایران می گیرند و اعتصاب می کنند این اثر چیه؟
همین بچه های معلولی که اینجا نشسته اند همین روی چهارچرخی ها مال شماهاست. مبادا یک وقت بروید در گلزار شهدا و بگویید این جوان هایمان کجا رفتند و چی شدند، این ها شد البته این اولشه ما باید مقاومت کنیم. اون روزی که حزب بعث را این سرطان را از این منطقه بکنیم و آن روزی که ملت عراق را آزاد کنیم و آن روزی که شرّ جنگ را از منطقه بکنیم و آن روزی که این نیروهای ما از جبهه برگردند و مشغول سازندگی این مملکت بشوند و آن روزی که امکاناتی که صرف جنگ و دفاع می کنیم در راه رفاه و آسایش مردم خرج بکنیم، جامعه‌ی الگو بسازیم آن وقت می فهمیم و می توانیم محاسبه بکنیم که خون شهدای ما در جبهه ها چه اثری داشته. و این هنوز زود است. در موقع جنگ موقع سرمایه گذاری است و هر کسی سرمایه گذاری می کند آثار سرمایه گذاری را سال های بعد باید بگیرد.
ما تازه داریم سرمایه گذاری می کنیم، این خسارت نیست. وَلا تقُولوا لِمن یُقتل فی سَبیلِ اللهِ اَموات. این ها را مرده نگویید این ها زنده اند، این ها چراغند، این ها شمع اند، این ها نور افکنند و این ها کسانی هستند که خودشان و فامیل شان و کوچه شان و خانه شان و بیت شان و قبرشان و اسم شان و وصیت نامه هایشان و همه آثار زندگی شان در تاریخ باید سازنده باشد و راه خدا را و راه قرآن را و راه حق را هموار کرده اند و زنده هایی هستند که زنده واقعی هستند برای خودشان هم که دیگر حرف ندارد.
در روایتی داریم که پیغمبر اکرم(ص) به جابر بن عبدالله که پدرش عبدالله در جنگ احد شهید شده بود فرمود که، جابر وقتی که بابات را از دست دادی بدان عبدالله آنجا خداوند به او گفته که چه می خواهی، و او در جواب گفته که من هیچ نمی خواهم، غیر از اینکه مرا برگردانی به دنیا که یک بار دیگر در راه تو کشته