ابزار و وسایل قضاوت عاطفی و احساسی هم حبّ کور و بغض نادان، تهمت، افترا، شایعه، چماق، کلاشینکف و شانتاژ است و همان گونه که معلوم است این اصلاً قضاوت نیست.
حال با این توضیح شما خوب می‌فهمید قضاوت هایتان درباره مسائل، اشخاص و گروه‌ها از کدام دسته است.
شما در قضاوت احساسی اگر من مورد محبت شما باشم هر چه بگویم و هر چه بکنم آن را می‌پسندید و می‌پذیرید و اگر مورد نفرت و بغض شما باشم اگر بهترین و متین‌ترین مطالب را هم بگویم شما آن را نمی‌پذیرید، مرا هو می‌کنید برای این‌که دیگر حرفی نزنم برعلیه من شایعه و تهمت و افترا درست می کنید.
اما در قضاوت منطقی شما با من کار ندارید که من کیستم و از کجا هستم، شما با قول و فعل من کار دارید، شما مدارک و اسناد مرا بی‌غرض و مرض ارزیابی می‌کنید، اگر منطبق با عقل و منطق بود می‌پذیرید و لا غیر. به قول راوی «انظر الی ما قال و لاتنظر الی من قال».
حالا من از آن برادری که ناآگاهانه و چشم و گوش بسته خودش را در اختیار گروه و حزب و سازمانش گذاشته و اگر از زمین تا آسمان برایش مدرک و دلیل و سند و آیه و روایت برعلیه گروهش ردیف کنی حاضر نیست ذره‌ای از عقاید کور و نادانش عدول کند می‌پرسم برادر تو خودت بگو قضاوت تو درباره سازمانت احساسی است؟ یا منطقی؟
از تو خواهری که هرچه به تو دیکته می کنند همان را بدون ذره‌ای تحقیق و تفکر و تعقل می‌پذیری و با کمال معذرت نشخوار می‌کنی می‌پرسم خواهر تو قضاوتت درباره اشخاص و گروه‌های مخالف گروهک و حتی درباره مسائل مملکتی و علمی و سیاسی