می کند و در عین حال آدم از مظلومیت و محرومیت و تقدس و پاکی گروهک هایی می زند که نقش چنگال خونین امپریالیزم را در ایران ایفا می کنند.
شاه رفته است، آری شاه رفته است ولی متاسفانه روح او در شاهک های گروهک هایی که به چاهک هایی بر سر راه خلق تبدیل شده اند، حلول کرده است.
شاه رفته است، آری شاه رفته است ولی سیاستی که او علیه جریان صادق تاریخ و علیه اسلام و علیه مردم رزمنده و انقلابی کشور ما اعمال می کرد امروز توسط این شاهک ها و این گروهک ها و این چاهک هایی که بر سر راه خلق دهان باز کرده اند دقیقاً تعقیب می شود.
اگر دیروز شاه با یک دستش حلقوم کشاورزی را می فشرد و با دست دیگرش تیشه بر ریشه صنایع می زد و با زبانش سخن از رشد حیرت انگیز کشاورزی و صنعت ایران می راند در حالیکه از زبانش خون جوانان می ریخت، امروز از یک دست این گروهک ها خون تازه شهیدان ما می چکد و از دست دیگرشان آیه های قرآن، در عین حالی که دم از مظلومیت و عصمت و محرومیت و رسمیت خود می زنند!
***
تاریخ هرگز فراموش نمی کند نامه ای را که آن قدرت‌جوی مقام‌پرست زرمدار به علی علیه‌السلام نوشت که «یا علی به هوش باش! بیدار باش! دنیا فریبت ندهد! به خدا قسم آخرتی هم هست! روز قیامتی هم هست!» این حرف‌ها را چه کسی می‌زند؟ کسی که به چشم هم چشمی نظام آریستوکراسی ایران و روم کاخ می‌سازد، بارگاه می‌سازد و از شکم خلیفه