و آزادی مستضعفان است. و ارتش توحیدی از ارتش طاغوتی به وسیله اختلاف راهش متمایز می شود. ارتش توحیدی از نخبه ملت اسلام تشکیل می شود، هیچ‌گاه ارتش و ملت برهم کاملاً منطبق نخواهد گشت و ارتش اسلامی همان ملت مسلح نخواهد بود بلکه به این واقعیت فقط نزدیک خواهد گشت. علت این امر آن است که ارتش توحیدی، ارتش فدائیان و داوطلبان و ارتش برگزیدگان است. چون همه افراد ملت فدایی راه خدا و مستضعفان نیستند و به این مقام عالی ارتقا نیافته‌اند. عده‌ای در خارج ارتش می‌مانند و چون فرماندهی ارتش حق ندارد کسانی را که فاقد چنین شرطی هستند به صفوف مجاهدان راه دهد این ارتش، ارتش برگزیدگان ملت و نه تمامی ملت خواهد بود.
رابطه ارتش توحیدی با امت، رابطه دو جامعه متداخل است. حرکت تکاملی افراد امت از غیر مجاهد به مجاهد است، رهبری جامعه و خود جامعه همیشه سعی بر این دارند که این حرکت را با یک کار تربیتی مداوم تسریع و تشدید کنند. از طرف دیگر چون عضویت در ارتش توحیدی داوطلبانه است، عناصری غیر فدائی و غیر مخلص طبعاً به درونش راه پیدا می‌کنند که کار تربیتی بر روی آنان ضرورت می یابد. این دو کار تربیتی مداوم از اساسی‌ترین کارهای جامعه اسلامی است.
دو جریان کار تربیتی که روی افراد