از این‌که به خودشان ظلم کردند پیش تو آمده و از خدا آمرزش طلبیده بودند و پیامبر برای آنان آمرزش طلبیده بود می‌دیدند که خدا توبه‌پذیری مهربان است. سپس یادآور می‌شود این مردم که هنوز ایمان و انضباط سیاسی ندارند طبعاً از اطاعت و انضباط نظامی دورترند؛ می‌فرماید: اگر ما به‌‌عنوان وظیفه مقرر می‌داشتیم که خودتان را بکشید یا از دیارتان بیرون بروید جز اقلیتی از آنان این وظیفه را انجام نمی‌دادند درحالی‌که اگر وظیفه ای را که به‌صورت پند به ایشان گفته شده بود انجام می‌دادند حتماً برای آنان خوب بود، مایه تثبیت ایمانشان بود.
جماعتی که خدا در این آیات به آنان اشاره می‌نماید، تازه مسلمانانی هستند که در دوره مدنی دوره تاسیس دولت و ارتش اسلامی در خارج مدینه به سر می‌برند و هنوز در تکامل اخلاقی و اعتقادی به مرتبه مسلمانان مدینه نرسیده‌اند. اطاعت و انضباط کامل سیاسی ندارند تا از آنان خواسته شود به وظیفه جهاد مسلحانه کمر ببندند و در ارتش توحیدی اطاعت و انضباط نظامی نشان دهند. اطاعت و انضباط نظامی از بخش دیگر ملت خواسته می‌شود و بلافاصله پس از ذکر آن جماعت یادآوری می‌گردد که کسانی که از خدا و پیامبر اطاعت کنند آنان همدم کسانی خواهند بود که خدا به ایشان نعمت داده است و آن جمله اند پیامبر و تصدیق کنندگان پیامبران و شهیدان و نیک مردان و چه رفقای خوبی هستند. آن گاه خداوند به مؤمنان دستور آمادگی و هوشیاری و تشکل