یا سیاست مدار ورزیده و مسلط بر فنون و دانا بر امور که در آن صورت این ها می توانستند تصمیم گیری کنند.
در غرب چنین چیزی امکان ندارد ولی در کشورهای کمونیستی امکان پذیر است. در جمهوری اسلامی چیزی بین این دو است؛ برای اینکه همه ما تابع ولایت ولی امر فقیه هستیم ولی امری که در راس شورای عالی دفاع است، گرچه شورای عالی دفاع برنامه ریزی سیاست خارجی و استراتژی جمهوری اسلامی را در اختیار ندارد ولی در قانون اساسی گفته شده است که در اعلان جنگ و صلح و این مسائل فقیه ولی امر از طریق این شورای عالی عمل می کند.
در قضیه جنگ کره که یک جنگ محدود غیر هسته ای بود، آمریکا با آن درگیر شد و بعد با یک خفت و خواری آنجا را رها کرد؛ یعنی درست است که شکست خورد اما تلفات سنگینی داد و نیروهای عظیمی به هدر داد. برای آمریکایی ها و اسرائیلی ها این خیلی است. این ها نسبت به نفرات خود خیلی حساس هستند. تلفات سنگین و باز برگشتن به همان مدار 38 درجه.
البته نه آمریکایی ها و نه کره جنوبی هیچ یک به کره شمالی حمله نکردند بلکه کره‌شمالی به کره جنوبی حمله کرد و شورای امنیت هم که شوروی در آن حضور داشت این مسئله را وتو نمود. آمریکایی ها از قیام فرانسه و انگلیس و نماینده شوروی استفاده کردند و آنجا بود که شورای امنیت تصمیم گرفت نیرو بفرستد؛ نیروهای چین هم سیل آسا عبور کردند و آمریکا را قلع و قمع کردند. آمریکایی ها وقتی که دیدند جنگ با نیروی نه شوروی بلکه با نیروی کره شمالی و چین چنین بلائی سر آن ها درآورد، گفتند نباید در جنگ های محدود وارد شد، باید با سلاح هسته ای که آسایش نیروی موشکی زمین به زمین است و نیروی هوایی و از این قبیل به دشمن حمله کرد، آن وقت کاهش نیروی زمینی باز یکی از