تعجب می‌کنم و چرا که تعجب نکنم از اشتباه این گروه‌های متفرق که اساس جدایشان مبتنی بر اختلاف برداشتشان از دین است.
حضرت پس از مرگ پیامبر شاهد نوعی از هم گسیختگی اجتماعی بود که در آن هر گروهی به دنبال دین و دلیلی از توده‌ها بریده و به‌صورت فرقه درآمده بودند. در جایی می‌فرماید:
«فَاَینَ تَذهَبون؟ وَ انّی تُؤفَکوُن! وَالاعَلامُ قائِمة، وَالایاتُ واضِحَة وَالمَنارُ مَنصوُبَة فَاینَ یُتاهُ بِکُم وَ کَیفَ تَعمَهون و بَینُکُم عِترَةِ نَبیِّکُم وَ هُم اَزِمَّةِ الحقِّ وَ اَعلامِ الدّین و السُّنةُ الصِّدق فَانزِلوهُم بِاَحسَنِ مَنازلَ القُرآن، وَ ردُوهُم وُروُد الهیمِ العِطاش اَلَم اَعمَل فیکُم بِالثِّقلِ الاَکبرَ وَ اترکُ فیکم الثّقلَ الاَصغَر.»
کجا می‌روید؟ و چگونه شما را از حق برمی‌گردانند درحالی‌که علائم راهنما پابرجایند و آیات روشنند و مشعل‌ها نصب شده‌اند، شما را در کدام بیابان گمراهی می‌دوانند و چگونه متحیرید درحالی‌که در میان شما عترت پیامبرتان است، عترتی که زمام و حبل المتین حق و نشانه دین و سنت راست است، عترتی که گمراهان متفرق را به نیکوترین پناهگاه‌های قرآن رهبری کرد و عطش آنان را در زلال شریعت محمدی فرومی‌نشاند.
از طرف دیگر اسلام [...] احساس می کند.
حضرت علی (ع) همیشه دشمن را پشت دروازه‌های شهرک