برای روشن شدن مطلب لازم است در معنای واژه هایی تعمق کنیم.
1- رسول: رسول برخلاف نبی که تنها آوردنده پیام است، مسئولیت دارد که رسالت خود را تا مرحله یک سره کردن کار قوم خویش ادامه دهد و با تشکیل امتی در درون قوم و با استمداد از امداد غیب و پس از اتمام حجت بر سدکنندگان راه رشد، خشم خود و امت را به همراه انتقام خدایی بر سر آنان فرو ریزد.1 سوره انبیاء مشحون از قصص پیامبرانی است که این چنین به رسالت خود عمل کرده اند.
2- قریه: از میان واژه هایی که در قرآن به گروهی از مردم اطلاق می گردد، هیچ کدام به اندازه لغت قریه بیان کننده تشتت و تفرقه در بین اجتماع نیست. قریه به توده ای از مردم (حتی اگر تمدن های بزرگی را بسازد) گفته می شود که هیچ رابطه ارگانیکی آن ها را به هم پیوند نمی دهد. مثل توده ای ریگ که برهم انباشته شده باشد. قریه در اصطلاح قرآن تجمعی است که در آن ظلم و اجحاف به نهایت خود رسیده است و حضور رسولان در آن فوراً به قطبی شدن جامعه منجر می شود، و امتی که از میان مستضعفین2 این شُربَ الیهود زاده می شود با به دست