می شود که با آن از نخل بالا می‌روند و بعد به هر چیزی که انسان را به جایی برساند سبب گفته شده (فَلیَرتَقوا فِی الاَسبابِ.)
این انسان از نفس خود همه گروه های مطمئن و طناب‌های محکم را برگرفته است.
در یک امت با خصوصیات منحصر به خود همه افراد در رابطه قرار می‌گیرند. (کُلُّکُم راعٍ وَ کُلُّکُم مَسئوُلٌ عَن رعیَّته) و هر کس در قبال دیگری وظایف و مسئولیت‌هایی دارد گویا افراد هم با طناب‌های محکم به هم متصل شده‌اند. کسی که با خصلت های فردگرایانه خویش این حبل‌المتین ها، این پیوندها و ریسمان‌ها را پاره می‌کند و به خیال خام خویشتن را از این روابط آزاد می کند برای اینکه راحت‌تر بتواند عمل به شبهه و سیر در شهوت بکند خود را در گرداب مخوفی انداخته است که به عذاب استیصال منجر خواهد شد.
امام جعفر صادق می گوید کسی که از امت بریده است مثل بره‌ای است که از گله جدا شده و پس از مدتی پرسه زدن به چنگ گرگ خواهد افتاد.
افراد منفرد از امت بهترین طعمه های شیطان اند. مواظبت بر این روابط و تعهد در قبال آن‌ها مسئله‌ای است که بارها در روایات مختلف از طریق ائمه شیعه نقل شده که به‌‌عنوان حسن ختام یکی از آن‌ها را نقل می‌کنیم.
اِذ قالَ المُرءُ لِاَخیهِ اُفٌ اِنقَطَعَ ما بَینَهُما مِن حَبلِ الوِلایَه.
اگر شخصی به برادر دینی‌اش اُف بگوید، کلیه ریسمان‌های