است.
این شخص دولتی که بزرگ هم هست، این نقص و خلل روحی را دارد که نمی داند عدالت را همان طور که نسبت به جنایتکارها باید رعایت کنیم نسبت به خانواده‌های شهدا، نسبت به ملت ایران که شهدا فرزندان و خواهران و برادرانشان هستند نیز باید رعایت کنیم. او اصلاً نمی‌داند که این آیه راجع به کفار است و باید نسبت به آن‌ها عدالت را رعایت بکنیم، وانگهی چرا آیات دیگر را بر سر در دادگاه ننویسیم؟ این‌که کسی بیاید از میان آیات قرآن که در یک موضوع هست فقط یکی را که مطابق میل اوست انتخاب کند و همان را بالای دادگاه بگذرد مصداق "یؤمن ببعض و نکفر ببعض" خواهد بود یعنی به قسمتی از اسلام ایمان بیاورد و به قسمت دیگران نیاورد.
درست است که ما باید عدالت را نسبت به مجرمین رعایت کنیم و این‌ها اگر اسیرند و در زندانند به آن‌ها غذای خوب بدهیم به آن‌ها اهانت نکنیم، آن‌ها را نزنیم، تنها کارمان در حق آن‌ها این باشد که قانون جزایی اسلام را در موردشان به اجرا دربیاوریم. اما عدالت را نسبت به مردم هم باید رعایت کنیم: "و لکم فی القصاص حیاة یا اولی الالباب." اگر خردمند باشیم می‌فهمیم که اجرای قانون جزای اسلام مایه حیات ملت ماست ملت ما که به آن روز در زمان سلطنت پهلوی افتاده بود برای این بود که انتقامگیر نبود، قهرمانان مشروطه ما را کشتند، در نهضت ملی وقتی