هیچ اغراق و مبالغه‌ای این درس مرا آن‌چنان به وجد می‌آورد که تا دوشنبه و سه‌شنبه هر هفته بعد خودم را شدیداً تحت تاثیر آن می یافتم. بخش مهمی از شخصیت فکری و روحی من در آن درس و سپس در درس‌های دیگری که در طی دوازده سال از آن استاد الهی فراگرفتم انعقاد یافت و همواره خود را مدیون او دانسته و می‌دانم، راستی که او «روح قدسی الهی» بود.(*)
(*پاورقی: علل گرایش به مادی گری چاپ هشتم- سلسله کتاب های صدرا، انتشارات حکمت.
مقدمه صفحه 8-9 منظور: آیت الله العظمی امام خمینی است.)
در سال 1323 هجری شمسی حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی بنا به تقاضای اساتید و علمای قم از زادگاه خویش به این شهر مسافرت نمودند و به تدریس و تحقیق در اصول و فقه و سایر علوم اسلامی مشغول شدند. در درس ایشان اغلب اساتید و استادان طراز اول حوزه شرکت داشتند و پدرم هم‌زمان با درس فلسفه و عرفان به مدت هشت سال (1331-1323هجری شمسی) از محضر این عالم و روحانی بزرگوار بهره‌مند شد و به ما در صحبت‌های خود یادآور شد که پیش از آنکه در فقه و اصول به درجه اجتهاد برسند از حضرت آیت‌الله‌العظمی بروجردی تقلید می‌کردم.
او در سیر اندیشه خویش در دوران جوانی می‌نویسد: "در سال 1323