تاریخی و بزرگی مسئولیتی یاد می‌کنیم که هم‌اکنون متوجه جامعه روحانیت است و این می‌رساند که یک عنصر روحانی در شرایط حاد انقلابی چقدر باید بیدار و فداکار و از جان گذشته و آماده به خدمت برای اسلام و برای مردم باشد. او باید خودش را خدمت‌گزار مردم بداند. او باید خودش را سرباز جانباز و سنگر اسلام و امام زمان به شمار آورد و در راه جانبازی به هر ترتیبی که میسر شد بکوشد.
مثلاً وقتی که ما از اهمیت حیاتی طب برای جامعه حرف می‌زنیم، شکی نیست که کسی نمی‌تواند از حرف‌های ما نتیجه بگیرد که به عقیده ما هر چه طبیب است هم فرشته اند و درخور تمجید. حرف بر سر این است که نظر بر اهمیت نقش طب در جامعه یک طبیعت باید از همه خالص‌تر، مخلص تر، آماده به خدمت تر و برای مستضعفین و بینوایان از هم دلسوزتر باشد. این است که در اسلام حتی حق ویزیت گرفتن برای اطبا تقبیح می شود.
اسلام معتقد است که یک طبیب باید طبابت را وسیله‌ای برای خدمت به مردم و درنتیجه نوعی قرب به الله به کار برد نه برای تجارت و یا حتی غارت جیب ملت می‌بینید به همان اندازه که طب در جامعه ارزش دارد طبیب بی‌مسئولیت و بی‌درد و بی‌وجدان هوس پرست و شکم‌پرست و زر پرست در جامعه ارزش انسانی خود را از دست می‌دهد و تا حد یک دزد سر گردنه تغییر منزلت می دهند.