بشود از امکانات کشور استفاده کرد. می‌بینید منطق در چهارچوب خودش محکم است ولی چرا امام به حسینیه نیمه‌ساز جماران می‌رود و در آن منزل محقر سکونت می کند؟ چرا؟
این سوال بزرگ تاریخ امروز از اسلام است که امام علی در یک‌هزار و چهارصد سال پیش بدان دقیقاً پاسخ داد است. در منطق سیاسی اجتماعی اسلام کسی که امکانات سیاسی و اجتماعی جامعه اسلامی را در اختیار می‌گیرد باید فرصت‌طلب و کام‌جو را از مواضع قدرت براند راه صلحا و پاکان را برای هدایت و اعمال قوای سیاسی و نظامی و اقتصادی و فرهنگی مملکت در جهت منافع محرومین و مطابق دستورات اسلام هموار بسازد و جو اجتماعی را برای همکاری و هم‌دردی و هم آهنگی توده‌های مردم کاملاً مساعد نگاه بدارد و درعین حال از انجماد و فساد و بی‌دردی و خودکامی صاحبان مسند و منصب به شدت جلوگیری نماید.
این است که علی وقتی می‌شنود یکی از استاندارانش پای سفره رنگینی نشسته است به‌شدت خشمگین می‌شود و بر او می آشوبد و او را تقبیح می‌کند که چرا پای سفره ای نشستی که بر آن فقرا و محرومین و مستضعفین راه نداشتند یعنی چرا پای در دایره زندگی بسته گروه مستکبر گذاشته‌ای و با آن‌ها نشست و برخاست کرده ای و آقایان وکلا خوب گوش خودتان را (و خودمان را) باز کنید، مخاطب علی نیست؟ ما که مدت‌ها دم از برابری و برادری و حکومت عدل علی زده‌ایم ما که مدت‌ها