اگرچه روشن است که اگر رئیس جمهور شخص قاطع و مکتبی به مجلس معرفی نکند مجلس هم موظف است که اعتنایی به کابینه معرفی‌شده ننموده و اقدام قاطع از خود نشان دهد ولی این بدین معنی نیست که رئیس جمهور می‌تواند افراد غیر مکتبی و غیر قاطع و یا کسی که در سطح خاصی (مثلاً در سطح وزارت) از قاطعیت و بینش مکتبی و دید سیاسی قرار دارد ولی از عهده کار عظیم نخست‌وزیری برنمی‌آید را به مجلس معرفی نماید. زیرا هر اقدامی از این قبیل با عکس‌العمل خاص خود در تاریخ و هستی و جامعه روبرو خواهد شد قهراً با عبور از بینش نژادی و گروهی و بار فرهنگی و باز و با بازنگری می‌‌توان چهره‌های مناسب را در میان انقلابیون واقعی یعنی توده‌های مردمی یافت و نه در میان روشن‌فکران زیرا وقتی سرنوشت امور اجرایی انقلاب به دست روشن‌فکران و از فرنگ برگشتگان بیفتد به طور اصولی نمی‌توان به آینده انقلاب خوش‌بین بود.
به هرحال آینده نشان خواهد داد که وکلای مجلس شورای اسلامی تا چه اندازه با صبر و دوراندیشی و متانت رأی خود را (که هم رأی شهدای انقلاب است) داده‌اند و قهراً از این‌که با در نظر گرفتن وظیفه شرعی خود نمی‌توانند به هر کسی رای اعتماد بدهند به‌هیچ‌وجه نباید متاسف باشند و نیستند هرچند این خطر هست که با وزش توفان‌های تبلیغاتی پاره‌ای از حرکات نه براساس ادراکات که براساس احساسات صورت پذیرد.