این یک پیروزی دروغین است، این موفقیتی است که فقط کسانی که در فهمیدن چشم دارند نه عقل گولش را می‌خورند.8
دکتر ضمن تاکید بر این‌که یک روشنفکر حقیقی باید خود را برای جامعه خودش و در میان جامعه اش احساس کند و شرایط زمانی و مکانی و فرهنگی را در رابطه با اجتماع اش در نظر گیرد، مکرراً لزوم بازگشت به خویشتن را که به منزله چهارچوب کار هر روشنفکر روشن‌بین است گوشزد می‌کند تا آن‌جا که می‌گوید:
و اینک در یک کلمه می‌گویم تکیه ما به همین خویشتن فرهنگی اسلامی‌مان است و بازگشت به همین خویشتن را باید شعار خود کنیم، به خاطر این‌که این تنها خویشتن است که از همه به ما نزدیک‌تر است و تنها فرهنگ و تمدنی است که الان زنده است و تنها روح و حیات و ایمانی است که در متن جامعه الان که روشنفکر در آن جامعه باید کار کند زندگی کند و تپش دارد اما اسلام را باید از صورت تکراری و سنت‌های ناآگاهانه ای که بزرگ‌ترین عامل انحطاط است به‌صورت یک اسلام آگاهی‌بخش مترقی معترض و به‌‌عنوان یک ایدئولوژی آگاهی‌دهنده و روشنگر مطرح