کرد، تا این آگاهی که مسئولیت روشنفکر، مذهبی یا غیرمذهبی، برای بازگشت به خویش و آغاز کردن از خویش، و از آن‌جا شروع می‌شود در پایه عمیق‌ترین واقعیت معنوی و شخصیت حقیقی انسانی خودمان که زنده است و موجود در متن جامعه است استوار بماند و از این سرمایه تغذیه کند و بر روی پای خویش بایستد.9
دکتر لزوم تکیه بر خویشتن فرهنگی و اسلامی را تأکید می‌کند و روشن‌فکران جامعه را از گرفتار شدن در جو روشن‌فکری غرب برحذر می دارد. او در این زمینه می‌گوید:
«جو روشن‌فکری جامعه ما یعنی محیطی که خاص تحصیل‌کرده‌های جدید ماست همچنان به‌شدت تحت تأثیر هوای فکری و ذوقی غرب است، هنوز استقلال فرهنگی و علمی در برابر غرب از مرحله یک آرزوی دور پیش‌تر نیامده است دانشگاه‌ها، مؤسسات علمی و آموزشی، جهان مطبوعات، محیط اعتقادی و روحی و اخلاقی، نویسندگان و مترجمان و شاعران و هنرمندان و جامعه‌شناسان و متخصصان علوم طبیعی و انسانی ما هنوز دو خصوصیت ممتاز دیرین خود را حفظ کرده‌اند، بیگانه گیو و حتی در برخی جلوه‌ها