با هواپیمای خطوط هوایی هما از تهران به دمشق رفتیم. هواپیما یک درجه بیشتر نداشت، درجه یک آن را پس از انقلاب برچیده بودند. در کنار دیگر مسافران نشستیم. تصمیم عمومی هیأت‌های اعزامی این بود که با بلیط درجه 2 سفر کنند و در هتل های درجه 2 و پایین‌تر اقامت نمایند.
وقتی در دمشق خواستیم از خطوط هواپیمایی شوروی بلیط دمشق- مسکو بخریم از این‌که یک هیئت رسمی عالی‌رتبه بلیت معمولی و به‌اصطلاح جهانگردی می‌خواهد تعجب کردند!
در فرودگاه دمشق ما را جدا از صدها مسافر و معطلی طولانی و تفتیش بسیار دقیق آنان سوار اتومبیل سواری مخصوص کرده، به پلکان هواپیما رساندند. در هواپیما نیز ما را پشت دیوار درجه 1 نشاندند!
مسافران درجه 1 حدود 20 نفر بودند همه روس و کارمند دولت! در صندلی‌های مجلل و راحت‌تر از ما نشسته بودند و از آن‌ها با شیرینی‌های گران‌قیمت و مشروبات غربی پذیرایی می‌شد. صندلی‌ها به سه درجه تقسیم شده بود و طبقات سه‌گانه دوره لویی شانزدهم فرانسه پیش از انقلاب را به یاد می‌آورد.
بین راه، مرد بلند قامت و شیک‌پوشی از قسمت درجه 1 پیش آمد و با جوانان عضو هیئت ما به زبان انگلیسی گفتگو کرد. می‌گفت خبرنگار پراودا و عضو کمیته هم‌بستگی کشورهای آسیا و آفریقای شوروی است و از دیروز انتظار هیات ما را می‌کشد.
یادم آمد نامه وزارت خارجه شوروی متذکر شده بود که هیئت ما در مسکو از طرف رئیس کمیته هم‌بستگی کشورهای آسیا و آفریقا و رئیس شورای امور مذاهب وابسته به هیئت وزیران و رییس کمیته خاورشناسی آکادمی علوم اتحاد شوروی استقبال و پذیرایی خواهد شد.
عضو کمیته هم‌بستگی با من خوش و بشی کرد و نگاهی به ظرف غذایی که روی میزم بود افکند و با حیرت پرسید: چرا غذایتان را نخورده‌اید؟
گفتم: معمولاً بیش از این نمی‌خورم.
درحالی‌که بازویش را به من نشان می‌داد گفت: بخورید تا قوی بشوید! با توجه به آنچه خوانده و شنیده بودم حدس زدم که مارکسیست- لنینیست