در همین فضای شما هم هست ولی تلویزیون شما آن ها را نمی گیرد، برای اینکه لامپ های مناسبی را برای گرفتن آن امواج در آن کانال ها ندارد. یا مثلاً "رادیوی یک موج شما موج های دیگر را نمی گیرد".
خداوند پیام هایی میفرستد، این پیام ها برای کسانی است که دستگاه های گیرنده آن پیام های صوتی و تصویری را دارند و این ها پیامبرانند. بینش اسلامی ما این است که این دستگاه گیرنده را پیامبران خود به دست نمی آورند بلکه خدا به آن ها می دهد. یعنی یک داده عمومی نیست که هر کسی تلاش کند بتواند آن را به دست آورد. خدا این دستگاه را برای انسان های برگزیده قرار داده است. به عبارت دیگر تحصیلی و اکتسابی نیست، اعطایی است و بخششی، البته به انسان هایی شایسته و پاک که شایستگی این موهبت را دارند.
در مورد اندیشه، هر انسانی می تواند تلاش کند و برد اندیشه خویش را بیشتر نماید، اما در مورد وحی، این طور نیست که بگوییم یک انسان آنقدر ریاضت کشیده و تلاش و زحمت کشیده و فکر کرده تا گیرنده وحی خداوند شده که آن پیام ها را به دیگران برساند، به هر حال وحی به معنی پیام های صوتی و تصویری است که خداوند برای انسان های پاک و برگزیده می فرستد و این یکی از راه های کسب آگاهی است، راهی مستقیم برای خود پیامبران و غیرمستقیم برای ما. بنابراین در جهان بینی ما، این چهار راه برای کسب آگاهی وجود دارد:
1- احساس 2- اندیشه 3- الهام و اشراق 4- وحی
تکرار می کنم که در اینجا نخواسته ایم وارد بحث شویم زیرا شناخت را باید واقعاً به تفصیل کافی مورد بحث قرار داده و آن دوره ای هم که از شناخت گفتیم گویا ناتمام ماند، ان شاء الله فرصتی به دست آید و بتوانیم به یک شکلی آن را تمام کنیم.
وحی: خدای متعال انسان های پاک سرشت را بر می گزیند