شورای ملی، اعضای شوراها و نظایر آن.»
در این اصل دیده می شود که بر روی رای مردم تاکید شده و این همان بیعتی است که قبلاً راجع به آن بحث کردیم. این همان جهت عینیت یافتن ولایت امر است که یک بعدش مردم هستند و اگر مردم نپذیرند مسئله درست نمی شود. در اصل پنجاه و ششم هم باز مردم به میان آمده اند:
«حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او، انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است. هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند یا آن را در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد و ملت این حق خداداد را از طرقی که در اصول بعد می آید اعمال می کند.»
اینجا گفته شده که خدا انسان را بر سرنوشت خویش حاکم کرده است پس برای انسان حق حاکمیت بر خویش داده شده و این حاکمیت را از طریق رای دادن و از طرق مختلف اعمال می کند چون اگر هر فردی خود ولی امر خودش باشد کارها درست نمی شود. راجع به وزرا اصل 87 و 89 قانون اساسی را می خوانیم:
اصل هشتاد و هفت: «هیئت وزیران پس از تشکیل و معرفی پیش از هر اقدام دیگر باید از مجلس رای اعتماد بگیرد، در دوران تصدی نیز در مورد مسائل مهم و مورد اختلاف می تواند از مجلس تقاضای رای اعتماد کند.»
اصل هشتاد و نه: «نمایندگان مجلس می توانند درمواردی که لازم بدانند هیئت وزیران یا هر یک از وزرا را استیضاح کنند.»
ترتیب ارتباط نخست وزیر با ولی امر را قبلا گفتیم. در مورد وزرا چنین عمل می شود که وزرا را نخست وزیر به رییس جمهور پیشنهاد می کند بعد از تایید رئیس جمهور به مجلس فرستاده می‌شوند تا از مجلس رای اعتماد بگیرند در اینجا یک شبکه ارتباطی خاصی بین وزیر و ولی امر دیده می شود.
از طریق رئیس جمهور نخست وزیر با ولی امر مرتبط می شود و از طریق