ولایت را قبول نکنند نمی شود در بین آنان حکومت کرد و بدون قبول مردم ولایت قابل اجرا نیست. دیدیم که در مورد پیغمبر و امام هم مسئله بیعت مطرح بود. در اینجا فقط به آیات مربوط به بیعت اشاره ای می کنیم:
«لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَرِيباً» (سوره فتح، آیه 18)
«إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا» (سوره فتح، آیه 10)
در مورد بیعت با پیغمبر می گوید: «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَن لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ» (سوره ممتحنه، آیه 12)
شرک به خدا حرام است، دزدی و زنا و قتل نفس هم حرام است ولی وقتی بیعت در کار آمد یک الزام و اطاعت جدید به میان می آید و یک اعمال حاکمیت از طرف پیغمبر لازم می شود. اگر این بیعت نبود شرک، حرام بود دزدی هم حرام بود اما این بیعت می گوید ای پیغمبر اگر زن های با ایمان نزد تو آمدند و بیعت کردند که مشرک نشوند و دزدی و زنا و قتل نفس نکنند، "وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ" با تو بیعت کردند که نافرمانی از تو نکنند، البته نافرمانی از کارهای معروف و خوب نکنند و الا اطاعت در معصیت الهی مطرح نیست، به عبارت دیگر آدم حق ندارد در مورد فرمانی که برخلاف حکم خدا باشد از حاکم اطاعت کند حتی اگر حاکم پیغمبر باشد، البته پیغمبر هیچ وقت فرمانی برخلاف حکم خدا نمی دهد اما معذلک قرآن در این زمینه تصریح کرده