آیا من دلم را راضی کنم، خودم را خوشحال و قانع کنم که به من بگویند زمامدار مسلمانان است ولی من در سختی ها با آن ها شریک نباشم. این امام با سختی های مردم شریک بود.
علی انسان چند بعدی:
مطلبی در وصیت نامه امیرالمومنین هست و من امروز تعمداً بخش مهمی از این وصیت نامه را در خطبه خواندم که امیرالمومنین می گوید «الله الله فی الایتام» مردم مواظب یتیم ها باشید. خود علی بیش از همه کس مواظب یتیمان بود. یتیم نوازش می خواهد، پدر به چهره فرزندش لبخند می زند، لبخند پدرانه و محبت آمیز، کودکان یتیم از این لبخن محروم اند، از این نوازش محروم اند، از بازی پدر با کودک معصومش محرومند؛ این خلأ را چه کسی باید پر کند؟ در جامعه کوفه خود علی این خلأ را پر می کرد. شب راه می افتاد و به خانه هایی که از پیش شناسایی کرده بود می رفت، آرد و برنج و روغن می برد، خود تنور آن ها را آتش می کرد، بچه ها را روی زانوی خود می نشاند، و آن ها را نوازش می کرد، با آن ها بازی می کرد تا این کودکان احساس غم نکنند. شما علی را همیشه در میدان جنگ دیدید! عظمت علی در خانه تاریک بیوه زنان و یتیمان بیشتر از میدان جنگ بود، عظمت علی در اشک های عطوفت آمیز او برای محرومان بود.