چه گفتم، این تفسیر به چه مناسبت بود؟ به این خاطر بود که اگر می بینید سخن امیرالمومنین در آن روزگار، در آن جو، در آن دنیا که دنیای جهالت و تاریکی بود آنچنان می درخشید که همه مرد و زن، کوچک و بزرگ که در آنجا زندگی می کنند، وقتی آن سخنان را می شنوند به قدر فهم خود درک می کنند، در حالیکه قرن ها بعد از آن دانشمندان و بزرگان و اندیشمندان شرح این کلمات را نوشتند. به این دلیل است که آن روز در جامعه انقلاب بود و هر روزی که انقلاب در جامعه باشد قضیه همین است. پس اینها خطابه های امیرالمومنین بود. این خطابه ها زیادتر است از خطابه هایی که امروز شما در نهج البلاغه می بینید.
خوشبختانه امروز شاید چند برابر خطابه های نهج البلاغه در اختیار ماست، منتها نهج البلاغه نوشته تدوین شده مرحوم سید رضی در دست است که بخش برگزیده این کلمات است: باب المختار من خطب امیرالمومنین.
حال سید رضی این برگزیده ها را از چه دیدی نگاه کرده؛ آیا از دید اجتماعی؟ متأسفانه نه، آیا از دید فلسفی؟ متأسفانه نه، بیشترین نقطه نظر و تکیه سید رضی بر زیبایی های هنری است. لذا می گوید «نهج البلاغه»، راه شیوا گویی. بلاغت یعنی گفتار شیوا. در حالی که امیرالمومنین همه مسائل اسلامی را در این خطبه ها بحث کرده اند.