باید از مجتهد زنده تقلید کند؟ چون تنها زندگان قادرند ضرورت های تازه زندگی را دریابند و در فتاوای خود مؤثر سازند؛ آیا شیخ مفید یا شیخ طوسی و محقق احکام اسلامی را نمی دانستند که پس از آنان ضرورت تدوین صدها کتاب و رساله احساس شده است؟ آیا می توان ادعا کرد که مطالب کتاب انتصار سید مرتضی با عروه الوثقی نوشته مرحوم یزدی یا مکاسب شیخ انصاری یکی است و در این فاصله نیز هزاران نویسنده عالی مقام دیگر، همچون علامه و شهیدین و صاحب جواهر، تنها گفته های پیشینیان خود را تکرار کرده اند؟
همه این کوشش ها برای این است که اصول حقوقی از حرکت و تکامل باز نایستد و نیازهای زندگی همساز شود و پیشگامی و رهبری را نیز از دست ندهد.
حقوقدان متعهد اسلامی رسالتی به مراتب دشوارتر از جامعه شناسی دارد، زیرا هدف خود را محدود به تمیز نیازهای اجتماعی و کشف قواعد ایجاد شده نمی سازد، داعیه رهبری و راهنمایی نیز دارد و خود را موظف می داند تا جامعه را به سوی نجات و صلاح هدایت کند و عدالتی را که به آن اعتقاد دارد مستقر سازد. بنابراین، تنها ساده لوحان و مغرضان به مردم ستمدیده ای که چشم امید به محتوای انقلاب خود، یعنی اسلام، دوخته اند چنین تلقین می کنند که در زمان غیبت امام