صفحه 3 از 30
تا زمانی که مردم برای برانداختن حکومت ظلم در کنار هم می جنگیدند، اتحاد در هدف باعث یگانگی بود. همه از فساد خودکامگی رنج می کشیدند. همه داغ شکنجه ها را بر سینه خود یا نزدیکانشان می دیدند و تشنه انتقام و رسیدن به بهار آزادی بودند. ولی همین که کاخ ستم فرو ریخت و قلعه های شوم یکی پس از دیگری به دست ملت افتاد و شور و شوق پیروزی فرو نشست، عامل مهم یگانگی نیز لرزان شد و امروز خطر واژگون شدن آن را با همه وجود خود حس می کنیم.
این اختلاف ها تا اندازه ای طبیعی است؛ زیرا در کشوری که سالیان دراز نه حزب واقعی وجود داشته است و نه مردم می توانسته اند آزاد بیندیشند و بیان کنند، نباید انتظار داشت که خواست ها یکسان و منظم باشد.