انضباط انقلابی نیز ایجاب می کند که مردم به رهنمودهای رهبر انقلاب و دولت موقت به دیده احترام و اطاعت نگرند و گفتگوهای آرمانی را به روزی واگذارند که دولت بتواند بر پاهای خود بایستد. باید ضروت های زمان را شناخت و انتقادها را بر این مبنا قرار داد و اثر گفته ها و خواسته ها را ارزیابی کرد.
بر دادگاه انقلابی ایراد گرفتن که چرا آئین دادرسی را رعایت نکرده یا چرا با ترکیب از قضات و روحانیون تشکیل شده است، شاید در جامعه ای آرام مفید باشد، لیکن در بحران کنونی خطا است و بیهوده اعتقاد عمومی را بر اصالت انقلاب سست می کند. از ویژگی های انقلاب است که قالب های کهن و سنتی را بشکند و همین روح عصیان موتور حرکت آن است. پس، روشنفکر دلسوز نباید با طرح چنین مسایلی در راه این حرکت مانع ایجاد کند.
ولی از سوی دیگر، مردم حق دارند خواستار شناسایی نوع حکومت و خطوط اصلی آن باشند. باید بدانند به چه شیوه ای از حکومت رأی می دهند: جمهوری را همه کم و بیش می شناسند. اسلام نیز از قرن ها پیش مذهب رسمی کشور و موتور انقلاب بوده است و بی انصافی است اگر ادعا شود که توده مردم ندانسته به مجهول مطلق گرائیده اند و اکنون نیاز به توضیح