در این حالت قطعی و حتمی است.
با پیدایش سلاح هسته ای در جهان مفاهیم و حقایقی تازه پیدا شده است. بسیاری از امور و پدیده های مربوط به استراتژی و روابط بین المللی معانی سابق را از دست داده معانی جدید دیگری پیدا کرده است. بر اثر این تحول مکاتب، نظریات و استراتژی های مختلفی طرح شده که وقت شرح آن نیست. خود استراتژی مفهومی را که در گذشته داشته از دست داده است. گفتیم بنابر تعاریف قدیمی استراتژی به معنای به کار بردن ماهرانه نیروی نظامی یا به کار بردن ماهرانه –به طورکلی– بوده است. استراتژی طرحی بود یا فنی که نیرو را در جنگ یا سلسله رزم ها طوری ترتیب دهد که ما را به هدف جنگ برساند. امروز در سایه سلاح هسته ای و توازن و وحشت هسته ای، استراتژی عبارت است از هنر عدم برخورد مستقیم دو ابرقدرت. دیدیم در همه این بحث ها گاهی به اینجا می‌رسیم که اگر این استراتژی را پیش بگیریم منتهی به انتحار متقابل می شود. جنگ برای رسیدن به هدفی است؛ دست یابی به منافع یا تامین مصالحی است، اما وقتی که جنگ انهدام و انتحار متقابل شد اینجا اساس استراتژی این می شود که چگونه از جنگ و برخورد جلوگیری بکنیم؟
دو ابرقدرت نباید برخورد مستقیم با هم پیدا کنند. استراتژی در واقع هنر ترجمه نیرو به زبان دیپلماسی است. مسابقه تسلیحاتی،