جنگ های محلی را انجام بدهند باید در مناطق مختلف جهان، نایب هایی داشته باشند، کارگزارانی داشته باشند؛ عربستان سعودی و مراکش کارگزاران امپریالیزم آمریکا هستند.
عراق بعثی گاهی کارگزار آمریکا است و زمانی کارگزار شوروی. شوروی هم کارگزاران و نایب هایی دارد، یمن جنوبی و حبشه و ویتنام و کره شمالی از جمله نایب های سوسیال امپریالیسم شوروی هستند.
این نایب ها هستند که جنگ هایی به ظاهر محلی و منطقه ای را انجام می دهند، در حالی که این جنگ ها، جنگ هایی نیابتی است. به ظاهر محلی هستند ولی ماهیت بین المللی دارند. گاهی دو دولت درگیر منافع و مصالحی دارند، یا اگر منافع و مصالحی ندارند هدف های مختلفی را تعقیب می کنند و تضادهایی با هم دارند. در کنار هدف هایی که متعلق به خودشان است و منافع و مصالحی که خود دارند به نیابت از یکی از دو ابرقدرت با هم می جنگند. اگر هم طرفین نایب ابرقدرت ها نباشند حداقل یکی از طرفین به نیابت می جنگد مثل جنگ ما با عراق که آن طرفش نیابتی است.
دیگر از چیزهایی که با این تحول تغییر کرده است تصمیم به جنگ و اعلان آن است. در گذشته این کار -یعنی تصمیم به جنگ و اعلان آن– به شیوه دمکراتیک انجام می گرفت، و چند مرحله ای بود و بالاترین مقام به این کار تصمیم