می گرفت. مجلس باید بحث می کرد که آیا ما بجنگیم؟ درباره جنگی که هزارها و میلیون ها گاهی ده ها میلیون کشته دارد و گاهی ده ها میلیارد خسارت دارد، و شهرها و روستاها را نابود کند باید ملت تصمیم بگیرد. در مجلس ملی کشور، موافق و مخالف باید درباره آن بحث کنند و جهات مختلف را بررسی کنند، بعد تصمیم بگیرند. مجلس که درچندین مرحله درباره آن بحث و سرانجام تصمیم گیری کرد می دهد به رئیس جمهور یا می دهد به شاه یا به فرمانده کل قوا یا به شورای جنگی تا این کار را انجام دهند. کار در چند مرحله انجام می گیرد و بالاترین مقام کشور تصمیم می گیرد.
اما اکنون در 5 دقیقه اول جنگ سرنوشت جنگ معلوم می شود! هر دقیقه به اندازه یک سال و گاهی 10 سال ارزش دارد. حتی ثانیه هم حساب می شود. چون چنین هست نه تنها در مجلس نمی توانند بحث کنند بلکه بالاترین مقام اجرائی که یک شخص بیش نیست به تنهایی و به سرعت تصمیم می گیرد. به همین جهت، رئیس جمهور باید به مسائل سیاسی، بین المللی، امنیتی، اطلاعاتی و نظامی کاملاً وقوف داشته باشد و در اخذ تصمیم حیاتی و فوری دچار خطا نشود. اطلاعات مختلف می آید ممکن است اطلاعات متناقض که از منابع مختلف آمده است در تصمیم گیری وی اثر بگذارند و او را به یک جهت سوق دهند. در ظرف چند ثانیه باید