مطهری از جهت روشنگری و آگاهی بخشیدن در مسائل اجتماعی و سیاسی و توجه دادن به اصلاح وضع جامعه اسلامی از دیگر مدرسان فاضل متمایز بود. در اثنای تدریس و هنگام فراغت طلاب از درس، در دیدارها، در ایام تعطیل، در لحظات انتظار پیش از حضور استاد، در سخنرانی در صحن مدرسه فیضیه یا در صحن بزرگ قم و در بسیاری از موقعیت‌های دیگر به روشنگری و آگاهی‌بخشی می‌پرداخت. هر جا که جمعی از اهل علم گرد می‌آمدند اگر مطهری حضور داشت غالباً گوینده اصلی او بود. سخنانش منطقی و سنجیده بود و کلامش دیگران را تحت تاثیر قرار می‌داد لذا تدریجاً طلاب جوان و روشن‌فکر به سوی او جذب می‌شدند و درعین این‌که به درس او حاضر می‌شدند در این گونه مسائل اجتماعی نیز از او کسب آگاهی می‌کردند و برای او مقامی بیش از مقام یک مدرس قائل بودند که برخی از روحانیون و وعاظ فعال در مرکز و شهرستان‌ها که در این انقلاب سهیم بوده و بعضی از آنان مسئولیت‌های مهمی را عهده‌دار هستند از همین افراد می باشند.
سال 1325 در مسیر زندگی استاد مطهری نقطه عطف بسیار مهم بشمار می رود. از این زمان به بعد ذهن کنجکاو او بطور جدی به طرف مسائل سیاسی معطوف می‌شود؛ به علل عقب‌افتادگی مسلمین می‌اندیشد، به اشکالات حوزه‌های علمیه و سازمان روحانیت می‌اندیشد، به دوری مردم از عمق معارف اسلامی می‌اندیشد و به هزاران مشکل دیگر می‌اندیشد. گاهی هم به گذشته