بعد از آن ارتباط کامل ندارد، نباید دچار تردید شویم و در صدد آن برآییم که یک معنی دیگر برای آیه دست و پا کنیم که با مطلب آیات قبل کاملاً مربوط شود.
4- در بسیاری از آیات قرآن این وضع دیده می شود که کلمه اول آیه بعد متمم فعل یا صفتی است که در آیه قبل آمده است. به عبارت دیگر گاهی دو بخش از یک جمله طولانی به صورت دو آیه درآمده است. نظیر این وضع را در اشعار سیلابی فراوان می بینیم. در این اشعار پایان هر مصراع پایان یک جمله نیست و چه بسا متمم آن در مصراع بعد آمده است.
بی توجهی به این نکته نیز می تواند منشأ اشتباه فهم قرآن باشد. آیه احیاء و امواتاً یک نمونه از آن آنست. الم نجعل الارض کفاتا. احیاء و امواتا آیه احیاء و امواتا در اینجا اصولا یک جمله نیست، حتی یک جمله ربطی هم نیست، دو کلمه است که بر یکدیگر عطف شده و دنباله آیه الم نجعل الارض کفاتا است. با توجه به این ارتباط روشن می شود که کلمه «کفات» باید معنایی داشته باشد که از نظر قواعد دستوری بتواند با احیاء و امواتاً که آیه بعد است مربوط باشد.
اگر کفات را پرنده تیز پرواز معنی کنیم، از نظر دستوری یک «اسم» است و نمی تواند با احیاء و اموتاً رابطه دستوری داشته باشد، ولی اگر به معنی «دربرگیرنده» باشد، احیاء و اموتاً به آسانی می تواند با آن پیوند دستوری داشته باشد و در حکم معقول برای این صفت باشد.
به این ترتیب، حتی بر فرض این که کفات در عصر قرآن به معنی «پرنده تیز پرواز» بکار رفته باشد، با توجه به رابطه دو آیه، باید کفات را