و بسیاری از آنها نیز از نظر معنی چندان روشن نیستند.
در مورد روایاتی که در تفسیر علی بن ابراهیم آمده و روایاتی که در تفسیر منسوب به امام حسن عسگری آمده، بحث ها هست. حتی در مورد روایات تفسیری که در کتاب کافی آمده بحث ها هست، کدام عالم و فقیه است که امروز با همه روایات کافی در فقه معامله قطعیت بکند؟ مرحوم آیت ا... بروجردی در تدریس فقهشان مکرر در مکرر روی روایات کافی بحث می کردند، روایاتی را رد می کردند روایتی را کنار می زدند، در خود کافی روایات متضادی هست ناچاریم عده ای از آنها را کنار بزنیم، بنابراین در فقه چنین است که باید در رویاروئی با روایات سخت دقیق باشیم که اهمیت و احترام قطعی را که برای سنت و عترت قائلیم و مو لای درزش نمی رود.
با اهمیت و اعتبار نابجائی که به هر عبارت منسوب به پیامبر و ائمه طاهرین، سلام ا... علیهم اجمعین است داده می شود، عوضی نگیریم.
در همین کتابهای حدیث است که خود پیامبر (ص) در زمان خود فرمود که دروغگویان زیادی هستند که از زبان من برای شما مطلب دروغ نقل می کنند، هر چیزی را از آنها قبول نکنید، هر چه از زبان من نقل کردند بر کتاب الله، عرضه کنید آن چیزی از آن که مطابق با قرآن باشد قابل قبول است و هر چه مخالف قرآن باشد قبول نکنید.
این امر روشنی است که امروز و دیروز و اسلام و غیر اسلام ندارد، قبل از اسلام بوده، در همه ادیان، در همه مکتبها و در همه اجتماعات بوده، همه جا دروغزن هائی که خبر جعل می کنند بوده اند. کتاب کافی و امثال آن مورد احترام ماست، ارزش هم دارد ولی دربست قطعی نیست، یعنی کافی پا به پای قرآن