خود قرآن در سوره آل عمران فرموده که این آیات را خداوند می داند و کسانیکه از خدا گرفته باشند یعنی پیامبر و امام، بنابراین در آیاتی که متشابه و چند پهلو هستند باید سخت محتاط باشیم.
تا آنجا که من در قرآن برخورد کرده ام در قرآن دو نوع متشابه داریم:
1- متشابه کامل مثل الم و امثال آن.
2- متشابه نسبی، یعنی عبارت تا یک حد معنایش روشن است، از آن حد که می خواهد فراتر رود متشابه می شود، انسان گیج می شود.
در هر جا که انسان می خواهد فراتر رود و گیج می شود در آنجا هم باید قطعاً از تأویل خودداری کرد.
بنابراین در متشابهات کامل و در متشابهات نسبی به طور نسبی باید از دست زدن به تأویل خودداری کرد.
هرجا متشابه است یعنی هرجا انسان می بیند در استفاده معنی از عبارت تردید و تزلزل هست، و عبارت طوری است که وقتی دو معنی مقابل بر آن عرضه می کنیم می تواند به این معنی باشد و می تواند به آن معنی باشد، باید در همان حد دلالت واقعی عبارت توقف کنیم و مطلبی را که نمی توان از خود الفاظ فهمید به حساب قرآن نگذاریم.
ممکن است یک عبارت در یک حد یک پهلو و سر راست باشد ولی از این حد که فراتر رود دو