تکلیف را معین کنند!»
بدنبال این سخنرانی امام را دستگیر و به ترکیه تبعید کردند، و تظاهرات اعتراض آمیز مردم قم و تهران را هم سرکوب نمودند، و سرانجام رکود و خفقان دردناکی بر ایران حکومت می کرد.
اما نهضت پایان نیافته بود، و پیروان امام مسئولیت و رسالت قیام را به عهده گرفتند وبا استفاده از هر راه ممکن نهضت را تعقیب نمودند، چه این که آنان پاسداران و طلایه داران این مکتب بودند.
به سوی عراق
آن روز معرفی چهره نهضت، خاصه در حوزه های علمی فوق العاده ضرورت داشت، برای این منظور آیت الله سعیدی سفری به عراق نمود، و در نجف در کنار بارگاه مقدس علی (ع) جلساتی تشکیل داد، و ابتدا به تشریح پیکره ی نهضت و سپس اعلام خطراتی که آن را تهدید می نمود پرداخت، و خلاصه میثم وار لحظه ای از مدح و ثنای رهبر دم فرو نبست، که می توان گفت: تلاش و خدمات وی در آن حوزه، زمینه مناسبی برای استقبال و پذیرش امام به نجف فراهم نمود، تا امام بتواند حرکت انقلابی خویش در آن پایگاه را سرعت بخشد.