داریم، مرحوم آیت الله سعیدی هم از اساتید متحصن همان بیت بود، که آشنائی من با وی از همانجا شروع شد.
معمولاً سخنرانی بعد از نماز جماعت را مرحوم آیت الله سعیدی ایراد می کرد، که نتیجه آن سخنرانی ها و تصمیم گیری ها به آنجا انجامید که، علماء و فضلا و مراجع تقلید قم و سایر شهرستان ها، به منظور اعتراض به خشونت ها و هتاکی های رژیم، و در رأس همه بازداشت امام خمینی به تهران هجرت کردند.
بدین شکل در سایه اتحاد و قیام مراجع تقلید و علماء ضربه بزرگی بر پیکر رژیم وارد شد و سرانجام پس از مدتی امام آزاد گردید و به قم بازگشت.
از آن به بعد مبارزات روحانیت، شکل دیگری به خود گرفت، که ما گوشه ای از آن را از زبان مرحوم آیت الله سعیدی، در یکی از نوارهای او که اکنون موجود است مطالعه می کنیم:
هنگام نماز مغرب و عشا به منزل امام رفتم، می خواستم با ایشان مذاکره کنم، امام آماده نماز بود، اما وقتی منظورم را فهمید، اندکی نماز را تأخیر انداخت.
به عرض رساندم: آقا، طبق برداشتی که من کرده ام، از این به بعد شما در مبارزات خود، یاوران کمتری خواهید داشت!
امام فرمود: سعیدی! چه می گوئی؟ به خدا قسم