اعلامیه کانون فرهنگی نهضت اسلامی- قم، به مناسبت نهمین سالگرد شهادت آیت الله سعیدی.
خون سعیدی قلب تاریخ
(بسم الله الرحمن الرحیم)
آنان که، در راه تحقق آرمان های توحیدی، کشته شدند، مپندار مردگانند، بلکه هماره زنده اند، در نزد پروردگارشان روزی می خورند. (169 آل عمران).
بودن نیست که لب انسان را به ستایش می گشاید «چگونه بودن است» که زبان انسان را به تحسین وا می دارد. «مردن» نیست که دریای آرام و ساکت، زندگی سیاه را به مواج وا می دارد، چسان مردن است که سکوت را می شکند و آرامش را به خطر می اندازد و خواب را بر چشم حاکمان تاریکی حرام می سازد و سکوت ساکن دریای زندگی را به خروش و خشم و فریادی اعتراض آمیز که «زنده بودن» را گواهی می دهند بدل می کند.
آری، مردن نیست که شور و شوق می آفریند، بلکه «چگونه مردن» است که دست جامعه را می گیرد و از گنداب کثیف زندگی یکنواخت و بی احساس و پوچ و یأس، به مرز روشنائی و خروش آبشار حیات می آورد، تا زنده ماندن خود را در تلاش و کوشش ببیند و شاهدی باشد بر سرنوشتش.
در تاریکی و ظلمتی که بر جامعه حاکم شد همراه رهروان گیج و مبهوت و بی هدف که گوسفندوار در چوپانی هر گرگی