عدم محافل و مجالس عمیق و سازنده، متأسفانه بیشتر از قشرهای دیگر با آن دست به گریبان بودند، و می توان گفت: این توده عظیم جامعه به هدر می رفت و نمی توانست از شخصیت انسانی و رسالت اخلاقی و حقوقی خویش بهره برداری صحیح بنمایند!
آیت الله سعیدی، برای رفع این نقیصه بزرگ، در مسجد و منزل خویش و نیز در منازل افراد، جلسات مختلف درس و بحث اعتقادی و اخلاقی برای بانوان و دوشیزگان ترتیب داد، که گاهی شرکت کنندگان به صدا می رسیدند، و تحول و تشکل عظیمی به وجود می آمد، در آن مکتب شاگردان فراوانی تربیت یافتند، و هم اکنون بسیاری از آنان صاحب جلسات و محافل تربیتی هستند و از مبلغین اسلامی به شمار می روند.
برای جوانان
برای جوانان نیز در مسجد و منزل، کلاس های مختلف درسی داشت، او کانون عشق و احساس و تلاش بود، ملجأ و پناهگاه جوانان به شمار می رفت، جوانان مسلمان و متعهد و تلاشگر فراوانی پرورش داد.
آنان هر کدام، در کوچه و خیابان، بازار و میدان، کارخانه و اداره و مغازه و کارگاه و بالاخره هرگاه به هر جا می رفتند، مطالب درسی استاد شهید را آویزه گوش داشتند، به امر به معروف و نهی