و کالاهای مصرفی را با قیمت گران، می بلعید. همین امر سبب شده بود که هم کالا در بازار کمیاب شود و هم قیمت ها به شدت بالا رود. واضح است که افزایش قیمت ها، برای طبقات کم درآمد بسیار سنگین تمام می شد.
بانک مرکزی شیلی نیز با دست و دل بازی هفتاد میلیون دلار برای ثروتمندان شیلی تصویب کرد تا به عنوان پول جیبی در مسافرت های پرخرج خود به اروپا و امریکا به مصرف رسانند. این بود که هنوز یک سال تمام از دوران زمامداری آلنده نگذشته صندوق ذخایر شیلی که روزی پر بود، ته کشید. در ترازنامه پرداختی کشور شکافی عمیق ایجاد شد و ذخایر ارزی کشور از 377.6 میلیون دلار به 25 میلیون دلار کاهش یافت.
وابستگی شیلی به خارج نیز بسیار زیاد بود بطوری که سالانه 90 میلیون دلار گوشت گاو و 8 میلیون دلار کره از خارج وارد شیلی می شد.
با وجود چنین زمینه نامساعدی از کار انداختن کارخانجات و کارگاه های تولیدی، می توانست برای امپریالیسم امریکا به مثابه هدف نهائی تلقی شود. بنابراین تحریکات در معادن مس و بنگاه های حمل و نقل آغاز می شود. در این زمینه در مقاله ای تحت عنوان "شیلی در تنگنای اقتصادی" به قلم "هلموت هارتمان" چنین می خوانیم:
«تولید در معادن مس دولتی درست نقطۀ مقابل سرعت