مشکل بودن کار نباید مانع از انجام آن شود. تجربه نشان داده است که امپریالیست ها و دست نشاندگان آن از تقسیم سلاح بین مردم هراس دارند، چرا که از نظر آنها، ارتش وسیله ای است برای سرکوب! و به همین خاطر دشمنان وحدت ملی در یک مورد اساسی با همدیگر موافق بودند: «باید از مسلح نشدن مردم و همچنین از عدم نفوذ پیروان وحدت ملی در میان نفرات نیروهای مسلح یا به صورت دیگر از تحت نفوذ درآمدن نیروهای مسلح اطمینان یابند و باید از تصفیه افسران جلوگیری به عمل آید.»
یک انقلاب باید شامل تلاشی برای پیروزی بر نیروهای مسلح باشد. دولت وحدت ملی این مبارزه و تلاش را به جبهه ای بسیار باریک یعنی کوشش برای حفظ حمایت افسران طرفدار قانون کشاند، این امر سبب شکست مصممانه برای پیروزی و جلب افراد نیروهای مسلح گردید. «در مورد نیروهای مسلح نیاز بود که کارهای بیشتری انجام می شد. در حالی که کوشش در تسکین و جلب موافقت افسران تمرکز یافته بود از هر نوع کوشش قدرتمند برای جلب افراد ساده نظامی غفلت می گردید. جلب افسران ضرورت داشت اما ایجاد یک سیاست محدود به این امر خطرناک بود.»
برای جلوگیری از کودتا می بایست، از قدرت افسران ارشد کاسته و بر نیروهای رده های پائین بیشتر تکیه می شد، بطوری که با فعال کردن این قشر وسیع از ارتشیان، امکان اجرای توطئه ها و