و ارتش را به سادگی می شد اجرا کرد و انقلاب فرهنگی را به تمام سطوح جامعه از دانشگاه، مدرسه و ادارات و ارتش و... گسترش داد. اما افسوس که دولت موقت انقلاب روحیه ای این چنین نداشت؛ در چهارچوب نظام گذشته قدم برداشت، تصور می کرد که با حفظ نظام عریض و طویل دولتی و تنها با تغییر مهره های اصلی و رؤسا می توان محتوی نظام را متحول کرد.
ادارات، ارتش، کارخانه ها، مزارع، مدارس، دانشگاه ها و... دست نخورده باقی ماند. تنها انتصاباتی در راس امور صورت گرفت که چون غالب هماهنگ با نظام شاهنشاهی ساخته شده بود کارساز واقع نشد. نیروهای انقلاب نظام نوین بودند، اما دولت موقت همچنان در چارچوب نظام گذشته گام برمی داشت و وظیفه خود را بازگرداندن آرامش به مملکت در قالب نظام پیشین می دانست. این مماشات با ضد انقلاب و هماهنگی با نظام گذشته به حدی شدید بود که از سوی مهندس بازرگان فرمانده قبلی شهربانی در پست خود ابقاء شد و انتصابات ناشایست دیگری نیز صورت گرفت. این انتصابات خشم مردم را برانگیخت و امام را وادار به انتقاد شدید از دولت موقت نمود. امام از دولت خواست که انقلابی عمل کند. رهبر انقلاب در قسمتی از سخنان خود به وضع ادارات و نظام شاهنشاهی اشاره کردند و گفتند:
«دولتی که می گوید دولت اسلامی هستم نباید تحت تاثیر واقع بشود و هر طور که سابق بوده همانطوری که در زمان محمد