در ایران، امریکا سعی به تحریم اقتصادی ایران نمود.
تحریم اقتصادی از حربه هایی است که امریکا، در مراحل حساس بدان متوسل می شود و از آن به عنوان وسیه ای برای جلوگیری از تعمیق و گسترش یک انقلاب و نابود کردن آن سود می برد.
این وسیله، از نظر امپریالیسم، بهترین وسیله برای درگیر نشدن با انقلابیون است. چرا که اگر درگیری نظامی پیش آید، شعله های انقلاب، به منطقه مجاور و احتمالا به تمام مناطق زیرسلطه امریکا سرایت خواهد کرد.
اقتصاد شیلی نیز در زمان آلنده، شبیه اقتصاد ایران، یک اقتصاد وابسته تک محصولی بود. تنها منبع درآمد شیلی را مس تشکیل می دهد. اما شبکه های بین المللی امپریالیسم از خرید این مس خودداری می کردند و با اتخاذ سیاست های هماهنگی قیمت آن را در سطح جهانی پائین آوردند. در این زمینه در کتاب "افشای رازهای شیلی" چنین می خوانیم:
«در سال 1971 شایع شد که معادن مس شیلی از آنجائی که خیلی بیشتر از آنچه که پیش بینی شده بود، مس دارند و میزان عرضه در بازار افزایش خواهد یافت، قیمت مس کاهش یافت. این اقدام موجب شد که در سال 1971 قیمت مس از 65% دلار برای هر پاند به 48% دلار تنزل کند».
تحریم اقتصادی بطور پنهان و آشکار با برنامه های دقیق سیاسی که از طرف سیا رهبری می شود برای سرنگونی به اجرا در