موقت و شورای انقلاب تصمیم قاطعی درباره نشریات وابسته نگرفتند و به اسم حفظ «آزادی بیان و قلم» عملا زمینه های رشد ضد انقلاب و اجرای توطئه های آنها را فراهم کردند.
متاسفانه در ابتدای انقلاب نیروهای مسلمان و متعهد به انقلاب به علت فشارهای شدیدی که در دوران حکومت رژیم سابق بر آنها اعمال می شد، نتوانستند فورا دست به انتشار مطبوعات انقلابی و افشاگرانه بزنند و این باعث شد که مطبوعات وابسته تا چندین ماه یکه تاز میدان باشند و حداکثر استفاده را از فضای موجود سیاسی ببرند و حتی کار بجائی رسید که بعد از اعدام سرگرد یحیائی شکنجه گر ساواک و رئیس زندان قصر و پرویز نیکخواه خائن، نامه هائی به دفاع از آن ها و متهم ساختن دادگاه های انقلاب در روزنامه آیندگان به چاپ رسید.
همانطور که امام فرموده اند «انسان تا موقعی که در یورش است پیروز است» در انقلاب اسلامی ایران نیز مقامات مسئول با اتخاذ روش های گذشته، حالت تهاجمی و "یورش" را از دست دادند و به توطئه های ضد انقلاب تسلیم شدند و این تنها امام است که همواره، در مواقع حساس و بحرانی، با یک پیام تاریخی و با چند رهنمود انقلابی و اسلامی، تمام رشته دشمن را پنبه می کند روحی دوباره در کالبد امت می دمد.
هموطن انقلابی، افشای عناصر ضد انقلابی، در هر لباس و هر چهره و پیگیری جریان امور از وظایف هر فرد مسلمان پیرو