روستائیان و اقشار مختلف مردم عملی بود. اما توطئه ها از طریق روزنامه ها برای نابودی این اقتصاد پی در پی تکوین می یافت.
روزنامه «ال مرکوریو» سعی می کرد در مقاله خود «نیروهای دموکراتیک!» را علیه دولت مارکسیست به حرکت در آورد. بخشی از وسیله، به حرکت در آوردن «نیروهای دموکراتیک» جهت خلق آشوب و ایجاد وحشت و ترس در برابر دولت آلنده و خرابکاری اقتصادی بود. روز بعد از انتخابات یک جنگ روانی آغاز گشت که مردم را از طریق تلفن به برداشت پس اندازهای بانکی تشویق می کرد تا عدم توانائی پرداخت دیون بانک ها را شدت بخشد.
روز بعد صفوف بلندی از پس اندازکنندگان در مقابل بانک ها منتظر گشایش بانک بودند و ظهر همان روز بانک ها درهای خود را بستند و اعلام کردند که دیگر بانک خالی از وجه نقد است. مطبوعات جناح راست سرمقاله های خود را به داستان های مربوط به یورش مردم به بانک ها اختصاص دادند و تصاویری از صفوف بلند را چاپ کردند.
فرار دلار از شیلی وسعت یافت. محتکرین بازار سیاه مردم را به ذخیره دلار جهت مسافرین تشویق می کردند. این مردم می توانستند این دلارها را با سودهای سرشاری به محتکرین بفروشند که آنها نیز در عوض دلارها را به کسانی می فروختند که خواهان انتقال ثروت خود به خارج بودند. مقدار دلاری که بوسیلۀ بانک مرکزی به نام مسافرت به خارج فروخته شد به شکلی حیرت آور