اقتصادی ایران بعد از انقلاب مقایسه کنید. در ایران به خاطر بروز یک انقلاب، اوضاع اقتصادی بسیار نابسامان تر از شیلی بود؛ تمام کارخانه ها، به سبب فرار مدیرانشان، از کار افتاده بود. شرکت های خصوصی که عموما با مشارکت خارجیان در ایران تاسیس شده بود، دچار تعطیلی بود. بسیاری از پروژه های ساختمانی و عمرانی به سبب غیر اقتصادی بودنشان و بخاطر اینکه اسارت اقتصادی بدنبال داشتند کنار گذاشته شد. میزان وام های خارجی، با آنکه صادرات نفت به 6 میلیون بشکه بالغ می شد به رقم سرسام آوری رسیده بود. مبالغ کلانی به شرکت ها و دولت های خارجی بدهکار بودیم. برای تجدید قراردادهای تهیه مواد اولیه کارخانجات و راه اندازی مجدد آنها پول کافی موجود نبود. مقادیر کثیری ارز از سوی ضد انقلاب و خصوصا اعوان و انصار شاه از کشور خارج شده بود. تعداد بیکاران گاه تا دو میلیون نفر تخمین زده می شد و...
با آنکه تنها وقت کار بود [و] علاقمندی به کار نیز در مردم به حد زیادی وجود داشت، معهذا ضد انقلاب توطئه های خود را آغاز کرد؛ از بی ثباتی سخن گفت و دل مردم را برای فعالیت اقتصادی، خالی کرد. با آنکه دولت بانک ها را ملی و سپرده ها و پس اندازهای مردم را تضمین می کند و اعلام می نماید که کارمندان بانک ها جزء کارمندان دولت محسوب می شوند، معهذا شایعات قوت می گیرد که پس اندازها اعاده نخواهد شد، سپرده ها در نزد