آراء 99 درصد مردم است و تا روز پیروزی انقلاب، خبری از جبهه بندی های سیاسی در داخل انقلاب ایران اصلا وجود ندارد. گروه های واماندۀ سیاسی نظیر جبهه ملی، حزب توده و سازمان های پیرو مشی مسلحانه، نظیر مجاهدین خلق، فدائیان و پیکار هیچ گونه نقش تعیین کننده ای در رهبری انقلاب ندارند و تنها، امام خمینی با جمعیتی 30 میلیونی، فارغ از گروه گرایی، در پیشاپیش روحانیت مبارز و متعهد انقلاب اسلامی را رهبری می کنند.
ب– در اثر حمله مردم به پادگان ها، و دستگیری و اعدام بعضی از امرای ارتش شاهنشاهی توسط دادگاه های انقلاب، روحیه ارتش و فرمانبرداری در آن به صفر رسیده بود و امکان بازسازی و تشکل ارتش حداقل برای مدتی وجود نداشت. البته از این پراکندگی ارتش گروه های وابسته به ابرقدرت ها نیز سوء استفاده نموده و به عده ای از پادگانهای کشور بعد از آنکه رهبر انقلاب فرمان خودداری از حمله به پادگان ها را صادر فرمودند، حمله برده و سلاح آنها را غارت کردند تا بعدا در مقابل دولت انقلاب بایستند.
این تهاجمات بر اساس برنامه های حساب شده ای صورت گرفت که بعدها، درگیری های گنبد، خوزستان، بلوچستان، کردستان و آذربایجان را بوجود آورد. احزاب وابسته به ابرقدرت ها، به کمک سلاح های غارت شده از پادگان های بی در و پیکر، سینه های بهترین فرزندان این مملکت، اعضای جهاد سازندگی