گیری با پلیس، و رنجاندن طبقات متوسط از دولت انقلابی بود.
با اوج گیری بحران ها در شیلی، فیدل کاسترو، در دهم نوامبر 1971 وارد شیلی شد و از طرف جمعیت عظیمی مورد استقبال قرار گرفت، اما مخالفین و در راس آنها عده ای از دانشجویان قبل از ورود او به تظاهرات خشونت آمیز دست زدند. در این زمینه "ادوارد بورشتاین" در کتاب "نظری به درون شیلی آلنده" می نویسد:
«حتی در ضمن اقامت فیدل کاسترو در شیلی مخالفین با اقدام مستقیم مبارزه را شدیدتر کردند. چند هفته قبل از ورود فیدل کاسترو به شیلی دانشجویان مخالف، دانشکده حقوق دانشگاه شیلی و دیگر ساختمان ها را به تصرف در آوردند. اکنون دیگر آشوب بپا بود. اجتماعات و تظاهرات روزانه، دانشجویان وحدت ملی کوشش می کردند که ساختمان های تصرف شده را آزاد سازند و در واقع جنگ هائی بپا شده بود. دانشجویان مخالف در دانشگاه کاتولیک به همان ترتیب عمل کردند– راهپیمائی در خیابان ها، گلاویز شدن با پلیس و اشغال ساختمان ها و بدین طریق آشوب ها گسترس یافت.»
اگر بخواهیم به تحلیل گفته های بالا بپردازیم، نتایج زیر را می توانیم استخراج نمائیم:
الف- عده ای از دانشجویان که اکثرا نیز از طبقات مرفه